Het geheel is een clin d’oeil naar een grote vogelkooi: een constructie met curves en metaal die orde en structuur biedt, maar ook een glimp laat zien van het prachtige gebloemde behang dat de kamer siert. De verhoudingen en volumes verwijzen naar Art Deco architectuur en Brussels talrijke flatgebouwen, met hun repetitieve ramen die hier en daar inspringen om het licht vrij spel te geven. In de details, zoals het messing beslag en de asymmetrie van gebogen en rechte lijnen, spreekt dan weer een voorliefde voor vloeiende vlakken en ritmiek.